Τετάρτη 14 Ιουλίου 2010

Η ανάπλαση του κέντρου προϋπόθεση για να αγαπήσουμε ξανά την πόλη μας



Δεν είναι υπερβολή η διαπίστωση, ότι το κέντρο των Αχαρνών είναι ίσως το πλέον υποβαθμισμένο σε σχέση με κάθε άλλη πόλη γύρω μας, από πλευράς υποδομών. Εδώ και πολλά χρόνια, καμιά απολύτως αλλαγή δεν συνέβη γα να βελτιωθεί η εικόνα του, καμιά αλλαγή για να δοθεί ώθηση στην τοπική αγορά, καμιά αλλαγή η οποία θα αναβάθμιζε τη σχέση πόλης – δημότη – χρήστη.

Και όμως, στο κέντρο της πόλης μας, υπάρχουν σημαντικά σημεία αναφοράς τα οποία επιβάλλεται να αναδειχθούν, επιβάλλεται να γίνουν πιο λειτουργικά. Η Κεντρική Πλατεία, το Δημαρχείο, ο Σιδηροδρομικός Σταθμός, η οδός Δεκελείας, η Πάρνηθος, η Φιλαδελφείας και πλέον το Αρχαίο Θέατρο, μπορούν και επιβάλλεται να αποτελέσουν τις βάσεις, για τη δημιουργία ενός δικτύου πολεοδομικής, οικονομικής και εμπορικής ανάπτυξης του κέντρου των Αχαρνών.
Για να λειτουργήσει αυτό το δίκτυο ανάπτυξης, είναι απαραίτητη η δημιουργία κατάλληλων υποδομών. Και τι σημαίνει κατάλληλες υποδομές; Σημαίνει καταρχήν, να δημιουργηθούν συνθήκες ποιοτικής σύνδεσης, μεταξύ των σημαντικών σημείων του κέντρου.
Στα πλαίσια ενός ολοκληρωμένου προγράμματος αναπλάσεων, θα πρέπει να δημιουργηθούν ανετα πεζοδρόμια, ασφαλείς πεζόδρομοι χωρίς εμπόδια και αυτοκίνητα, χώροι στάθμευσης και πρασίνου. Όλα αυτά αποτελούν προϋπόθεση για να αγαπήσουμε πάλι το κέντρο της πόλης, θεωρούνται αναγκαίες δράσεις για να δωθεί αναπτυξιακή ώθηση στα καταστήματα.
Θα πρότεινα σε όλους μας ένα απλό πείραμα. Να περπατήσουμε από το Δημαρχείο μέχρι την πλατεία. Δυστυχώς, θα μετρήσουμε δεκάδες φορές που θα αναγκαστούμε να κατέβουμε από το πεζοδρόμιο στο οδόστρωμα, επειδή για παράδειγμα στα στενά πεζοδρόμια δεν χωράμε ταυτόχρονα με τον απέναντι πεζό ή επειδή κάποιος στάθμευσε παράνομα ή επειδή ο καταστηματάρχης τοποθέτησε τη γλάστρα ή τη διαφημιστική του πινακίδα. Θα μετρήσουμε δεκάδες φορές που αυτοκίνητα περνούν δίπλα μας με μεγάλη ταχύτητα, θέτοντας σε κίνδυνο τη σωματική ακεραιότητα.
Τέτοιες συνθήκες στην καθημερινότητά μας συμβάλλουν αθροιστικά στην υποβάθμιση της ποιότητας ζωής, στο μαρασμό του κέντρου, στην εμπορική απαξίωση των τοπικών καταστημάτων.
Κρίνω ότι η έμφαση στην αλλαγή της εικόνας του κέντου της πόλης είναι αναγκαία, είναι επιτακτική, στα πλαίσια ενός νέου συνολικού οράματος για την πόλη, για τον νέο Δήμο Αχαρνών. Ένα καινούργιο δίκτυο πεζοδρομήσεων, σε συνδυασμό με εξασφάλιση χώρων στάθμευσης με λιγότερη χρήση αυτοκινήτου και πιθανόν με αναβασθμισμένη λειτουργία της τοπικής συγκοινωνίας, θα αλλάξει σημαντικά τον τόπο που ζούμε καθημερινά, θα δώσει πραγματική ώθηση στην ανάπτυξη, θα μας κάνει να αγαπήσουμε πάλι τον τόπο μας.
Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος
Χωροτάκτης – Πολεοδόμος Μηχανικός, MSc

* Αρθρο που δημοσιεύθηκε στα Αχαρναϊκά Νέα στις 10.6.2010

Αρχαίο Θέατρο Αχαρνών: Κρατώντας θαμμένη την ανάπτυξη


Εκεί που είχαμε όλα τα προβλήματα, μας προέκυψε και ένα αρχαίο θέατρο, στη μέση της πόλης. Ενα αρχαίο θέατρο, εξαιρετικής όμως σημαντικότητας, σύμφωνα με τους αρχαιολόγους, το οποίο παραμένει θαμμένο και πληγωμένο από τον εκσκαφέα, αναμένοντας να το αναστήσουμε. Κρίνω εκ του αποτελέσματος, ότι τουλάχιστον για τους διοικούντες, η αποκάλυψη του θεάτρου δεν θεωρήθηκε μεγάλη τύχη, αλλά σημαντικότατο πρόβλημα!
Εκ πρώτης όψεως, η αποκάλυψη του αρχαίου θέατρου μέσα στην πόλη, ανατρέπει δεδομένα. Οικοπεδα, κατοικίες, καταστήματα και ένα σημαντικός δρόμος της πόλης βρίσκονται πάνω από αυτό, κρατώντας το θαμμένο.
Ας μην είμαστε αιθεροβάμονες. Η αξιοποίηση του θεάτρου δεν είναι απλή υπόθεση. Καταρχήν εμπλέκονται υπηρεσίες του Υπουργείου Πολιτισμού και οι Εφορείες Αρχαιοτήτων, οι οποίες είναι πραγματικά δυσκίνητες και με πολλές αγκυλώσεις.
Επιπλέον, είναι δεδομένο, ότι η ανάδειξη του χώρου απαιτεί πολύ υψηλό κόστος απαλλοτριώσεων και έργων ανάδειξης. Και σε όλα αυτά προστίθενται οι κοινωνικές αντιδράσεις. Κάποιοι πιθανόν να πρέπει να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους και άλλοι να μεταφέρουν τις επιχειρήσεις τους. Αν και με την πρόοδο η οποία έχει επιτευχθεί στα τεχνικά μέσα, η ανάδειξη του θεάτρου μπορεί να γίνει με τις ελάχιστες δυνατές επεμβάσεις σε γειτονικές περιουσίες.
Όμως γι’ αυτό είναι εκλεγμένη μια δημαρχιακή αρχή. Για να βρίσκει λύσεις, η έστω να κάνει προσπάθειες προς αυτή την κατεύθυνση. Σκέφτομαι κάτι απλό. Εστω για πληροφοριακούς λόγους, εξω από το οικόπεδο που βρέθηκε το θέατρο, ας υπήρχε μια πινακίδα που να περιγράφει τι υπάρχει εκεί. Αντι αυτής, ο κατασκευαστής απολαμβάνει την καλύτερη διαφήμιση με τις δικές του πινακίδες. Θα μπορούσε επίσης να πραγματοποηθεί ένα αρχιτεκτονικός διαγωνισμός με προτάσεις ανάδειξης του θεάτρου και της όμορης περιοχής. Τουλάχιστον, αυτές είναι καταρχήν προτάσεις, ανώδυνες και μηδενικού κόστους.
Επί του πρακτέου όμως, ποιες θα μπορούσαν να είναι λύσεις, όταν ο δήμος αντιμετωπίζει τόσα οικονομικά προβλήματα. Μια λύση θα ήταν η ανταλλαγή ισάξιας περιουσίας του Δήμου σε άλλα σημεία, με τους ιδιοκτήτες οι οποίοι θίγονται. Από το να διαθέτει ο Δήμος αναξιοποίητη περιουσία, είναι προτιμότερο να την χρησιμοποιηεί για την ανάδειξη των θησαυρών του.
Εν τέλει, η ανάδειξη του θεάτρου είναι βέβαιο ότι θα δημιουργήσει πρόσκαιρα προβλήματα. Όμως μεσοπρόθεσμα θα δημιουργήσει σωρευτικές αναπτυξιακές δυνάμεις με πολλαπλά οφέλη για τους κατοίκους και τις επιχειρήσεις της πόλης μας. Θα δημιουργήσει θέσεις εργασίας, θα βελτιώσει την υποβαθμισμένη εικόνα της πόλης. Νομίζω ότι αξίζει να το προσπαθήσουν όσοι έχουν τα ηνία της πόλης, με αρωγούς απαραίτητα όλους μας.
Παναγιώτης Αναγνωστόπουλος
Χωροτάκτης – Πολεοδόμος Μηχανικός

* Άρθρο που δημοσιέυθηκε στην εφημερίδα Αχαρναϊκά Νέα στη 1.7.2010