Κακός σύμβουλος η εμπάθεια και η ηθελημένη αγνοια

Τις τελευταίες μέρες ξεκίνησαν και σχεδόν ολοκληρώθηκαν 2 μικρά αλλά χρήσιμα έργα κυκλοφοριακής σημασίας. Ένα από αυτά ήταν η τοποθέτηση νησίδας και δημιουργίας κόμβου στο ύψος του νέου σταθμού του ΟΣΕ στο ΣΚΑ, επί της Οδού Φιλαδελφείας. Μου έκανε ιδιαίτερη εντύπωση η κριτική ορισμένων ότι το έργο έγινε για να εξυπηρετήσει το νέο super market του ΑΒ Βασιλόπουλου αλλά και κάποιων αυτόκλητων εισαγγελέων - ερευνητών  σχετικά με τη νομιμότητα του έργου. Για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις λοιπόν και για να λυθούν όλες οι απορίες: Το έργο κόστισε στο Δήμο Αχαρνών ΜΗΔΕΝ ευρώ. Και δεν έγινε για τον Βασιλόπουλο. Έγινε όμως με χρηματοδότηση του Βασιλόπουλου  γιατί εμείς ως διοίκηση απαιτήσαμε αυτό το έργο προκειμένου να δοθούν οι σωστές κυκλοφοριακές λύσεις σε ένα σημείο εξόχως προβληματικό. Το έργο είχε σχεδιαστεί πολύ πριν την έλευση του Βασιλόπουλου εξαιτίας της λειτουργίας του Σταθμού του ΟΣΕ και της συνεχώς αυξανόμενης κίνησης οχημάτων από και προς αυτόν.  Αντίστοιχα με αυτό το έργο, έχουν σχεδιαστεί ακόμα αρκετές παρεμβάσεις σε διάφορα σημεία της πόλης. Συνεπώς, η αλήθεια είναι τόσο απλή: βρέθηκε χρηματοδότης για αυτό έργο. Μήπως κάποιος από τους εύκολα κρίνοντες θα έλεγε όχι σε μια τέτοια προσφορά αν ήταν στη θέση μας; Αντίστοιχα, έχουν βρεθεί χρηματοδότες και  για άλλες παρεμβάσεις σε διαφόρους τομείς. Είναι αυτό που γίνεται σε όλα τα πολιτισμένα κράτη του κόσμου και ονομάζεται Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη. Είναι δεδομένο λοιπόν ότι αυτές οι παρεμβάσεις θα προηγηθούν όσο αυτό δεν ανατρέπει άλλα βασικά ζητήματα - προτεραιότητες του Δήμου. Δυστυχώς είτε θέλουμε να το καταλάβουμε είτε όχι, η οικονομική κατάσταση του Δήμου Αχαρνών αυτή είναι. Δηλαδή 140 εκατομμύρια μείον, συνυπολογισμένων των χρεών που άφησε ο πρώην Δήμος Θρακομακεδόνων. Επειδή λοιπόν γίνονται τεράστιες προσπάθειες από όλους όσους απαρτίζουν τη σημερινή διοίκηση - πιθανόν με λάθη και παραλείψεις - για μείωση των δαπανών, χρειάζεται κατανόηση γιατί ακόμα και αν ένα λιθαράκι μπει στη θέση του θα είναι άθλος. Για όσους μπαίνουν στη διαδικασία να συγκρίνουν τη σημερινή διοίκηση με παλαιότερες διοικήσεις είναι καλύτερο να αναλογιστούν για πόσες δεκαετίες ακόμα θα  πληρώνουμε τα δάνειά τους και τις άφρονες πολιτικές τους, που άφησαν αυτόν τον τόπο μακριά από κάθε έννοια ανάπτυξης. Στην κοντή μας μνήμη επενδύουν διαχρονικά όσοι επιβουλεύονται το μέλλον μας.  Ας αποφύγουμε λοιπόν την παγίδα της κοντής μνήμης.