Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Εδώ είναι Μενίδι!

Ένα χρόνο που είμαι αντιδήμαρχος σε ορισμένες από τις παρεμβάσεις που προωθούμε έχω ακούσει αρκετές φορές τη φράση: «Τι είναι αυτά που κάνετε. Εδώ είναι Μενίδι»
Μου το είπαν για τη μελέτη της πλατείας, για τις ρυθμίσεις με τα φορτηγά, για τα πρόστιμα στις αφισοκολλήσεις, για την αποτροπή της παράνομης στάθμευσης κ.λπ.
Ποιο απαξιωτική φράση από ανθρώπους που ζουν στην πόλη ή επιχειρούν εδώ δεν μπορεί να ακουστεί. Και πως να μην το πουν αφού αυτοί βολεύονται σε βάρος των άλλων;
Είτε το θέλουν όμως κάποιοι είτε όχι, κανόνες θα μπουν. Και θα εφαρμοστούν με το χρόνο. Αν εμείς δεν το καταφέρουμε είμαι βέβαιος ότι θα το κάνουν στην πορεία κάποιοι άλλοι.  Το «εδώ είναι Μενίδι» περνούσε κάποτε. Το Μενίδι όμως δεν είναι χωριό και έχει ανάγκη να γίνει σύγχρονη πόλη.
Δείτε ένα παράδειγμα του τι σημαίνει "εδώ είναι Μενίδι" στο βίντεο που ακολουθεί το οποίο τραβήχτηκε σήμερα 17/12 και περίπου ώρα 11.30. Μέσα σε λίγα μέτρα μόνο καταγράφονται τόσες πολλές παραβάσεις στάθμευσης.
Μπορεί ο καθένας να επικαλεστεί οποιαδήποτε δικαιολογία. "Βιάζομαι", "μόνο για 5 λεπτά σταμάτησα", "δεν βρήκα που να παρκάρω" κ.α. Γιατί όμως ο καθένας από εμάς προκειμένου να λύσει το δικό του πρόβλημα φέρεται αντικοινωνικά δεν μπορώ να το αντιληφθώ.
Γιατί δηλαδή πρέπει να έχουμε δημοτική αστυνομία για να μας κάνει νταντά ή να κόβει πρόστιμα; Δεν μπορούμε από μόνοι μας να υπακούσουμε σε στοιχειώδεις κανόνες που δεν βλάπτουν ούτε εμάς αλλά ούτε τους συμπολίτες μας;
Ακόμα και αν είχαμε την καλύτερη δημοτική αστυνομία, θα έπρεπε να μεταμορφωθούν σε τιραμόλες για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν αυτό το φαινόμενο το οποίο αποκλειστικά προκαλείται από έλλειψη παιδείας. Άλλη δικαιολογία δεν υπάρχει. Ούτε ο χρόνος είναι δικαιολογία, ούτε η έλλειψη πάρκινγκ.
Προσωπικά επειδή θεωρώ ότι αυτές οι συμπεριφορές μας προσβάλουν όλους δεν μπορώ άλλο να συναινέσω στην ανοχή.
Δείτε το βίντεο!
 

Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012

Παιδικές αναμνήσεις... μήπως χρειαστεί να γυρίσουμε στον πρωτογενή τομέα!


Με την οικονομική κρίση να συνεχίζει καταστρέφει την ελληνική κοινωνία, δεν είναι λίγοι αυτοί που θεωρούν ότι η επιστροφή σε δραστηριότητες του πρωτογενούς τομέα θα αποτελέσει μέρος της απάντησης για ανάπτυξη.
Με αυτή την αφορμή έψαξα και βρήκα μια φωτογραφία από τα παιδικά μου χρόνια. Το μεγαλύτερο μέρος των καλοκαιριών, όταν σταματούσαν τα σχολεία το περνούσα στο χωριό του πατέρα μου κοντά στα Καλάβρυτα. Ο παππούς μου και η γιαγιά μου εκεί, είχαν 3-4 κατσίκες τις οποίες τις αναλαμβάναμε με τον αδερφό μου εξ' ολοκλήρου όσο διάστημα παραμέναμε στο χωριό.
Στη συγκεκριμένη φωτογραφία η μεσαία κατσίκα ήταν μενιδιάτισα! Κι όμως, είχε γεννηθεί εδώ, στην αυλή της εδώ γιαγιάς μου, αλλά την υποχρεώσαμε σε μετανάστευση στα Καλάβρυτα!
Μάθε τέχνη και άστηνε...