Ήμουν σχεδόν βέβαιος ότι το θέμα της αρχαιολογικής συλλογής δεν αφορά τους πολλούς. Ίσως για το διατυπώσω καλύτερα, δεν τους ενεργοποιεί αντανακλαστικά. Ειδικά αυτή την εποχή, στην οποία ο καθένας κοιτά να σώσει το σπίτι του και να βγάλει όπως όπως την καθημερινότητά του, η διάσωση ή όχι της αρχαιολογικής συλλογής φαντάζει ως ζήτημα πολυτέλειας στο μυαλό των περισσοτέρων. Σε ποιον δεν πέρασε η σκέψη «με αυτά θα ασχολούμαστε μωρέ; Εδώ έχουμε τόσα προβλήματα σοβαρά να λύσουμε».
Αυτή όμως που με εξέπληξε ομολογώ, ήταν η στάση των περισσότερων από εκείνους οι οποίοι μέσα από κάποια επίσημη θέση ή επειδή έτσι διατυμπανίζουν θέλουν να διαδραματίζουν ρόλο στην τοπική μας κοινωνία. Τσιμουδιά. Καμία αντίδραση. Μούγγα στη στρούγκα το λένε αλλιώς στο καφενείο. Για να λέμε όμως και την αλήθεια βέβαια ποιος από όσους από εμάς ασχολούμαστε με τα κοινά, δεν ξέρουμε πάνω – κάτω τι ρόλο παίζει ο καθένας. Αυτό περιμέναμε;
Απλά, με το ζήτημα της αρχαιολογικής συλλογής ο ρόλος ορισμένων αποκαλύφθηκε, καθώς ανερυθρίαστα αποφάσισαν να τηρήσουν σιγή ιχθύος, γιατί αυτό επιτάσσει το μικρό τους συμφέρον.
Aς μην ασχολούμαστε όμως με όσους έχουν τα δικά τους συμφέροντα. Γιατί ως απλοί δημότες (εκεί θέλω να κατατάσσω τον εαυτό μου) πρέπει να βλέπουμε μακριά ποιο είναι το συμφέρον της πόλης μας. Το δικό μας το μακρινό αύριο λοιπόν, μπορεί και σίγουρα επηρεάζεται σε ένα βαθμό, από μια μικρή, αδιάφορη κατά την κρίση μας πράξη σήμερα, όπως αδιάφορο φαντάζει τους περισσότερους το κλείσιμο της Αρχαιολογικής Συλλογής.
Ο Δήμος Αχαρνών, το Μενίδι, είναι καταχωρημένο στη συνείδηση των περισσότερων ως η πόλη της εγκληματικότητας. Η πόλη της υποβάθμισης. Αυτό δεν αλλάζει χωρίς στρατηγική μακροπρόθεσμη.
Έχουμε λοιπόν, ορισμένα στοιχεία όμως που μας καθιστούν μοναδικούς τους Αχαρνείς. Στοιχεία που μπορούν να συνθέσουν το παζλ της αλλαγής αρκεί από αυτό το παζλ να μην αφαιρούμε κομμάτια. Η Αρχαιολογική Συλλογή είναι ένα από αυτά και οφείλουμε να την έχουμε κορώνα στο κεφάλι μας. Γι αυτό και θα την υπερασπιστούμε.