Είναι όλες οι στιγμές των δημοτικών συμβουλίων υπεύθυνες. Είναι ορισμένες όμως στις οποίες οι Δημοτικοί Σύμβουλοι τίθενται αμείλικτα προ των ευθυνών τους και του μέλλοντος αυτής της πόλης και των ανθρώπων της.
Μια από αυτές τις στιγμές ήταν στο Δημοτικό Συμβούλιο της Τρίτης 5 Απριλίου 2016. Ενώ παραπλανητικά προσκληθήκαμε για ψήφιση προϋπολογισμού του Δήμου, εν τέλει κληθήκαμε να ψηφήσουμε για να ξεκινήσει η διαδικασία λήψης δανείου 10 εκ. ευρώ προκειμένου να μην είναι ελλειμματικός ο προϋπολογισμός.
Παραβλέπω σε αυτή τη φάση το γεγονός της επαναλαμβανόμενης και εσκεμμένης παραπλάνησης των Δημοτικών Συμβούλων και έρχομαι στην ουσία του δανείου.
Τι είναι αυτό το δάνειο. Το δάνειο αυτό έρχεται να καλύψει την κακή οικονομική διαχείριση και αμαρτίες του παλιού παρελθόντος. Το τονίζω, του παλιού. Δεν έρχεται όμως μόνο για αυτό. Έρχεται να καλύψει την αποδεδειγμένη τάση της δημοτικής αρχής, να δημιουργεί δαπάνες σε ανούσιες δράσεις και προμήθειες που καμιά επίδραση δεν έχουν στο μέλλον του Δήμου Αχαρνών.
Όπως τόνισα κατά την ομιλία μου στο Δημοτικά Συμβούλιο, υπάρχουν τουλάχιστον 3 εκ. ευρώ σε δαπάνες που θα μπορούσαν να αποφευχθούν. Αυτό, από μόνο του, θα δημιουργούσε την αίσθηση ότι πράγματι η διοίκηση του Δήμου κάνει προσπάθεια περικοπής άσκοπων δαπανών. Κάτι τέτοιο όμως, δεν φαίνεται, ούτε στην έως τώρα πράξη, αλλά ούτε και ως μελλοντική διάθεση.
Υπάρχει όμως και μια άλλη διάσταση η οποία έχει ιδιαίτερη σημασία και με θέτει απέναντι σε αυτό το δάνειο. Η Δημοτική Αρχή έχει απόλυτα ασαφή, ίσως και κρυφή, πολιτική για το μέλλον του Δήμου. Με απλά λόγια, κανείς δεν ξέρει τι θέλει να κάνει. Η’ αν το ξέρει δεν μας το λέει. Δεν υπάρχει το παραμικρό αναπτυξιακό πλαίσιο το οποίο να είναι ευρέως γνωστό και αποδεκτό ώστε αυτό να αποτελούσε την εγγύηση ότι ένα δάνειο θα έπιανε τόπο.
Μην πάμε όμως μακριά. Ποιος από εσάς θα υπέγραφε ως εγγυητής σε ένα δάνειο για το οποίο ο δανειοδοτούμενος ακόμα και αν ήταν αδερφός σας, δεν θα σας έλεγε τι θα το κάνει και πως σκοπεύει να το επιστρέψει.
Για να μην περιπλέκω τα πράγματα, κατά τη γνώμη μου οι λύσεις είναι δύο:
- Άμεση συζήτηση στο Δημοτικό Συμβούλιο και επανακαθορισμός δαπανών του Δήμου ώστε να μειωθούν όλα τα περιττά έξοδα. Κάθε μείωση στις δαπάνες συνεπάγεται μείωση της ανάγκης και του ύψους δανεισμού. Παράλληλα όμως, θα πρέπει να γίνει απόλυτα σαφής και δημόσια γνωστή η διάθεση των χρημάτων του δανείου (ποιοι θα αποζημιωθούν) και να καθοριστεί με σαφήνεια το αναπτυξιακό πλαίσιο και οι δράσεις του Δήμου για τα επόμενα 3 χρόνια. Υπό αυτές τις συνθήκες δεν θα ήταν άδικη η συζήτηση για ένα δάνειο.
- Η δεύτερη λύση είναι το παρατηρητήριο. Μη μας τρομάζουν οι λέξεις. Θα μπει ο Δήμος Αχαρνών σε 3 δύσκολα χρόνια, αλλά θα εξυγιανθεί. Τόσα έχουμε περάσει άλλωστε. Οι μόνοι που θα κινδυνεύουν από μια τέτοια διαδικασία είναι οι περιττές δαπάνες.
Με την πρώτη λύση, αυτή του δανείου, το μάρμαρο θα το πληρώσουν εξ ολοκλήρου οι δημότες και μάλιστα πολλαπλάσιο σε βάθος χρόνου.
Με τη δεύτερη λύση οι δημότες πάλι θα συμμετέχουν στο μάρμαρο σε μικρότερο βαθμό, αλλά θα ξέρουν ότι δεν πληρώνεται τίποτα μη απαραίτητο. Θα πάψουν οι απευθείας αναθέσεις, θα πάψουν οι φιγούρες, οι παροχές θα είναι οι απαραίτητες, αλλά εν τέλει θέλοντας και μη θα επέλθει η εξυγίανση στον Δήμο Αχαρνών.
Η επιλογή εν τέλει είναι στα χέρια των Δημοτικών Συμβούλων. Οι οποίοι εκπροσωπούν 150.000 κατοίκους αυτής της πόλης και φροντίζουν για το μέλλον της.